Η δημαρχιακή περίοδος 2011 – 2014 και η παρουσία του κ. Λεβαντή

Η περιορισμένη χρονικά λόγω του σχεδίου “Καλλικράτης” τετραετία, επί της οποίας θα κριθεί στις 18 Μαΐου για τα πεπραγμένα της η Δημοτική Αρχή και ο Δήμαρχος κ. Λεβαντής, είναι μία τετραετία η οποία χαρακτηρίστηκε από τη δραματική μείωση των κεντρικών πόρων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τη μείωση του ίδιου του προσωπικού της, αλλά και των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της κεντρικής διοίκησης στο πλαίσιο των καταρτήσεων και εγκρίσεων στη συνέχεια των Δημοτικών Οικονομικών Προϋπολογισμών. Δεδομένα που ήταν άγνωστα στις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές σε Λαύριο και Κερατέα, δεν θα ήταν δε υπερβολή να θεωρήσουμε αυτές τις τετραετίες σε σχέση με την τωρινή, ως τετραετίες, οικονομικά,ευτραφών αγελάδων.

Το όποιο δημοτικό έργο πραγματοποιήθηκε στα έτη 2011-2014, θα πρέπει να κριθεί υπό τις συνθήκες και τα δεδομένα που το καθόρισαν και οι οποίες ειδικά στο λυκαυγές της νέας δημαρχιακής περιόδου δεν ήταν απλώς αντίξοες αλλά εκρηκτικές. Οι πολύμηνες κινητοποιήσεις στην Κερατέα για το θέμα των απορριμμάτων, αφενός απορρόφησαν τις δυνάμεις της νέας Δημοτικής Αρχής καθώς και το ενδιαφέρον των κατοίκων, αφετέρου εξουδετέρωσαν κάθε προοπτική, μέχρι τον Μάιο του 2011, πιο αποτελεσματικής οργάνωσης του νέου πλέον Δήμου Λαυρεωτικής, στα δεδομένα που κυριολεκτικά απαιτούσαν φρενήρεις ρυθμούς προσαρμογής.

Ο ίδιος ο κ. Δήμαρχος επίσης, πέραν των όποιων προβλημάτων έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν πρωτόγνωρο και ιδιαίτερα απρόβλεπτο για τις δυνάμεις και την εμπειρία του παράγοντα. Εκείνον της αποδοχής του στους κατοίκους του Λαυρίου. Όλοι θυμούνται κάποιες ατυχείς εκφράσεις στις πρώτες συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου εκ μέρους της διοικούσας πλειοψηφίας, που έθεταν περίπου ως ξένο σώμα τους Λαυριώτες στη νοοτροπία των διοικούντων, οι οποίοι (διοικούντες), είχαν σημείο της κοινωνικής και πολιτικής τους αναφοράς την πόλη της Κερατέας.

Ο τοπικισμός, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ένας αρνητικός παράγοντας, εμποδίζει την αρμονική συνύπαρξη των περιοχών του Δήμου Λαυρεωτικής, θεωρούμε δε πως ο κ. Λεβαντής εδώ θα έπρεπε να είχε φανεί πιο αποφασιστικός, αλλά και διορατικός. Είναι ζητήματα όμως που ήδη έχουμε θίξει σε προηγούμενα φύλλα και δεν θα επανέλθουμε.

Από τον Ιανουάριο του 2011 μέχρι και σήμερα, ο κ. Δήμαρχος βρέθηκε στην ηγεσία ενός Δήμου, οι δημότες του οποίου χειμάζουν κάτω από τα αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Απέφυγε αυτό το διάστημα ο κ. Λεβαντής και οι διοικούντες τον Δήμο Λαυρεωτικής να καταγείλουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο αυτές τις πολιτικές, καθώς και τα πολιτικά κόμματα από τα οποία εκείνες εκπορεύονται, μη δεχόμενος, οφείλουμε να το αναφέρουμε, αξιοπρόσεκτη πίεση γι' αυτό από καμία εκ των αντιπολιτευομένων παρατάξεων.

Τα μέτρα προς του εξαθλιωμένους που συχνά έλαβαν χώρα από τα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου, αν και θα μπορούσε, δεν συνοδεύτηκαν από την ανάλογη πολιτική καταγγελία των αιτιών που εκτινάσσουν την ανεργία και την ανέχεια σε ποσοστά μάλιστα που θυμίζουν μεταπολεμική περίοδο, ενώ και η ίδια η γραφειοκρατία δεν έλλειψε από αυτές τις καλοδεχούμενες σε κάθε περίπτωση παρεμβάσεις.

Απέφυγε να πολιτικοποιήσει τα προβλήματα ο κ. Λεβαντής, τηρώντας ίσες αποστάσεις από την παραδοσιακή Δεξιά έως την Αριστερά. Ακόμη και στο θέμα της ενσωμάτωσης της περιοχής του Κουβαρά, κατέθεσε τις ενστάσεις του μόνο στη χωροταξική χάραξη του σχεδίου “Καλλικράτης”, χωρίς να θίξει ούτε σημείο από το σύνολο της Διοικητικής αυτής μεταρρύθμισης, που άλλαξε δραματικά το χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Μπόρεσε από την άλλη να διατηρήσει μία τάξη στα οικονομικά του Δήμου, να περιμαζέψει το οικονομικό του άνοιγμα έστω και αν οι εκτιμήσεις της αντιπολίτευσης το παρουσιάζουν μικρότερο, από τις αριθμητικές τιμές που παρουσιάζει σε κάθε ευκαιρία ο κ. Δήμαρχος.

Το πάλεψε αυτά τα τέσσερα σχεδόν χρόνια ο κ. Λεβαντής, προσηνής και μετριοπαθής κατ' ιδίαν και δημοσίως, “παλαιοπολιτικός” ενίοτε και ακραίος στα δελτία τύπου-απαντήσεις στις επικρίσεις των πολιτικών του αντιπάλων, που ως Δήμαρχος θεωρούμε πως θα έπρεπε να είχε αποφύγει. Σεβάστηκε πάντως το Δημόσιο χρήμα, ενώ διατήρησε ανέπαφο το κοινωνικό του προφίλ και αυτά ίσως να είναι και το σπουδαιότερο ζητούμενο στις εποχές που ζούμε.