Η υπόθεση της λαϊκής συσπείρωσης

Την άνοιξη του 2010, το ΚΚΕ προχώρησε στην ενιαία ονοματοδοσία των παρατάξεων οι οποίες θα είχαν σε αυτό την πολιτική τους αναφορά και θα μετείχαν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Το όνομα “Λαϊκή Συπείρωση” που επιλέχθηκε, αφενός έδινε το ξεκάθαρο κοινωνικό πεδίο όπου οι παρατάξεις απευθύνονται και αφετέρου την ίδια την μαρόπνοη πολιτική επιδίωξη. Τη συσπείρωση δηλαδή στις παρατάξεις αυτές του λαϊκού παράγοντα. Συγχρόνως όμως, έχουμε την αίσθηση, ότι η επιλογή αυτή αναδείκνυε και αναδεικνύει και σήμερα την πιο ανοιχτή οπτική η οποία θα πρέπει να διαπνέει τις δημοτικές κυρίως αυτές παρατάξεις.

“Η δημοτική παράταξη δεν πρέπει να λειτουργεί σαν μια μικρή ΚΟΒ”, επεσήμαινε με νόημα πριν χρόνια ο αγαπητός φίλος Στ. Κορ., υποψήφιος δήμαρχος με την τότε ΔΑΣ, σε μεγάλο δήμο της Αττικής.

Αυτά τα λόγια, ειπωμένα το 2001, παραμένουν επίκαιρα, κάθε φορά που πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές και θα πρέπει να λάβουν χώρα τόσο οι διαδικασίες συγκρότισης των ψηφοδελτίων, όσο κυρίως κάποιος οφειλόμενος απολογισμός δράσης, ενώπιον των μελών και φίλων της παράταξης, της τετραετούς παρουσίας δηλαδή των εκπροσώπων της στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και ευρύτερα.

Οι ανοιχτές διαδικασίες, ο περιορισμός φαινομένων που προάγουν την άκρατη κομματικοποίηση χωρίς φυσικά να επιτρέπει την αποπολιτικοποίηση της παράταξης, πρέπει να γίνει αντιληπτό πως συντελεί στην ίδια την πραγμάτωση της Λαϊκής Συσπείρωσης, την οποία οι ανά τη χώρα συνδυασμοί επικαλούνται.

Κάτω από αυτό το σκεπτικό πολλά θα μπορούσε να είχαν γίνει διαφορετικά...

Πιθανόν εσωτερικές αδυναμίες και λόγοι που δεν μπορεί να γίνουν ευρύτερα γνωστοί, δεν έχουν επιτρέψει να συμβεί, στον βαθμό που επιβάλλεται, η πραγματοποίηση όσων προαναφέραμε σε πολλούς Δήμους αλλά και στο Λαύριο, δυσχεραίνοντας έτσι, κατά την άποψή μας, την κατά την τελευταία πάντα στιγμή προσπάθεια ενίσχυσης της τελικής προσπάθειας και τη ίδιας της ενδυνάμωσής της παράταξης μέσα από την εκλογική διαδικασία.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και εξ αιτίας της “αστικοποίησης” των συνειδήσεων, είναι παραπάνω από πιθανό, στο Λαύριο αλλά και αλλού, να κυριαρχεί σε πολλούς ψηφοφόρους - και ειδικά σε εκείνους που δεν βρίσκονται κοντά στις κομματικές διαδικασίες ούτε είναι υποχρεωμένοι να τις γνωρίζουν (πολύ περισσότερο όταν δεν τους επιτρέπεται)- ένας προβληματισμός, ο οποίος ίσως και να λειτουργήσει αποτρεπτικά στην τελική τους επιλογή την ώρα που θα προσέχονται στην κάλπη στις 18 Μαΐου.

Αυτό πρέπει να εκτιμηθεί στον δέοντα βαθμό και έγκαιρα από όσους έχουν τον προσήκοντα πολιτικό ρόλο, και στα χέρια τους βρίσκεται η υπόθεση για το δυνάμωμα της παράταξης και την ίδια τη λαϊκή συσπείρωση, η οποία σε εποχές κοινωνικής εξαθλίωσης θα πρέπει να βρίσκεται στο απόγειό της.