Συνέντευξη του Κώστα Πόγκα
2014-01-30 07:33
"Είμαι από εκείνους που έχουν εμπεδώσει την υποχρέωση να συνεισφέρουν και να είναι παρόντες όσο είναι ζωντανοί στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που καταδυναστεύει τους ανθρώπους της εργασίας και οικειοποιείται τον παραγόμενο πλούτο των Λαών"
Συνέντευξη στον Μανώλη Ντούρο
Κύριε Πόγκα,
Διατελέσατε για 20 συνεχή χρόνια (1974-1994) δήμαρχος του Δήμου Λαυρεωτικής. Πως κρίνετε το τότε και το σήμερα; Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά;
Η σημερινή Τοπική Αυτοδιοίκηση κατά τη γνώμη μου δεν έχει καμία σχέση με την Αυτοδιοίκηση της περιόδου 1975-1994. Την περίοδο εκείνη τόσο τα τοπικά δημοτικά συμβούλια στην πλειοψηφία τους όσο και η συλλογική έκφραση τους μέσα από τις Τοπικές Ενώσεις και την Κεντρική Ένωση Δήμων της χώρας αντιστέκονταν στις επιδιώξεις της Κεντρικής Διοίκησης να τους μεταβάλει σε υπαλλήλους και ιμάντες της δικής της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Ζούμε μια τεραστίων μεγεθών οικονομική-καπιταλιστική κρίση. Πολλοί μιλούν για ανάγκη άσκησης εντονότερης κοινωνικής πολιτικής εκ μέρους των Δήμων προς τον δοκιμαζόμενο λαό. Μπορούν οι Δήμοι σήμερα να απαντήσουν στα τεράστια ζητήματα της φτώχειας και της ανεργίας και μέχρι ποίου σημείου;
Δυστυχώς επειδή οι δήμοι σήμερα βρίσκονται σε αμεσότητα με τους κατοίκους οι οποίοι δέχονται τις τραγικές συνέπειες της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, πολλοί Δήμαρχοι συνειδητά και άλλοι με δυσφορία, αδιαμαρτύρητα όμως, προσπαθούν να απαλύνουν τις συνέπειες της διάλυσης των κοινωνικών υποδομών του κράτους αλλά και των δικών τους υποδομών με κίνδυνο να μεταβάλλονται χωρίς να το βλέπουν σε αμορτισέρ που συγκρατεί τους κοινωνικούς κραδασμούς και τις αντιδράσεις προς το σύστημα που συνεχίζει ανενόχλητο να κατεδαφίζει κοινωνικές κατακτήσεις αιώνων βυθίζοντας στην ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση την μεγάλη πλειοψηφία του λαού με κίνδυνο να χρεώνονται από τους πολίτες και οι δήμοι τις επιλογές των κυρίαρχων οικονομικών δυνάμεων της Ευρώπης.
Οι ΟΤΑ κάτω από αυτές τις συνθήκες ελάχιστες δυνατότητες έχουν και δεν μπορούν με τις υπάρχουσες οικονομικές υποδομές να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ανεργίας και της φτώχειας που έχουν εξελιχτεί σε αληθινή μάστιγα για μεγάλα ποσοστά της κοινωνίας.
Στο Λαύριο, την εποχή της μεγάλης κρίσης και της ολοκληρωτικής αποβιομηχάνισης, υπήρχαν μαύρες σημαίες και πανό διαμαρτυρίας στην πόλη. Σήμερα με την ανεργία να καλπάζει και την εξαθλίωση να διογκώνεται, θα μπορούσε οι όποιες αντιδράσεις να τείνουν και προς τέτοιες κατευθύνσεις;
Λογικά μέσα σ’ αυτό το κλίμα της γενικευμένης κατάρρευσης οι αντιδράσεις θα έπρεπε να είναι εντονότερες σε σχέση με την περίοδο της αποβιομηχάνισης του Λαυρίου και άλλων βιομηχανικών πόλεων στη δεκαετία 1990 που τα σχέδια των ντόπιων και ξένων καπιταλιστών ήταν ακόμη στην αρχή τους.
Σ’ αυτό νομίζω πως οι τοπικές κοινωνίες και οι τοπικές αρχές που τις εκπροσωπούν έχουν μεγάλη ευθύνη γιατί με την αποδοχή των Κυβερνητικών και Ευρωπαϊκών εντολών έχουν παραδώσει και χαλαρώσει τους μηχανισμούς κάθε αντίστασης των πολιτών και αδιαμαρτύρητα δέχονται τις αποφάσεις των περιφερειακών και κεντρικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης που με δική τους εντολή και ευθύνη έχουν συγκροτηθεί να εφαρμόζουν με προθυμία τις επιλογές των μνημονίων των Τραπεζών της Τρόικας και του ΔΝΤ.
Η δική μας δημοτική αρχή δεν έχει δώσει δείγματα να ηγηθεί και να ενεργοποιήσει την τοπική κοινωνία για μαζική ένταση διαμαρτυριών, ούτε πρωτοβουλίες έχουν ξεκινήσει για συνεργασίες με τους όμορους δήμους της περιοχής με τέτοιους στόχους και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό γιατί δημιουργεί το κλίμα της μοιρολατρίας.
Βρισκόμαστε στο τέλος της δημαρχιακής περιόδου 2011-2014. Η συνένωση Λαυρίου Κερατέας μέσω του “Καλλικράτη” πέραν των άλλων, φαίνεται να συντηρεί και τον υφέρποντα τοπικισμό. Στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου αυτό είναι αρκετά ευδιάκριτο. Πώς τα κρίνετε όλα αυτά;
Είναι αλήθεια ότι τόσο στο παρασκήνιο όσο και εμφανώς πολλές φορές προβάλλονται και συντηρούνται στοιχεία τοπικισμού τα οποία νομίζω πως έχουν μικρή σημασία και συγκαλύπτουν την ουσία των αδιεξόδων που επιδρούν στη λειτουργία του Δήμου.
Το σχέδιο “Καλλικράτης” όσοι το είχαν διαβάσει και είχαν παρακολουθήσει τα δημοσιευμένα κείμενα εκείνης της εποχής και τις εγκυκλίους του τότε υπουργού Εσωτερικών Ραγκούση, αλλά και τις αντιδράσεις πολιτικών δυνάμεων που με πάθος το είχαν καταγγείλει, πρέπει να γνωρίζουν άριστα ότι αυτή η δήθεν μεταρρύθμιση δεν ήρθε να λύσει προβλήματα της Αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών αλλά ήρθε να υπηρετήσει το μνημόνιο και τους στόχους του.
Βέβαια οι ευθύνες των αιρετών της Αυτοδιοίκησης δεν είναι μόνο ότι υμνούσαν χωρίς καμιά αντίδραση το σχέδιο “Καλλικράτης” όταν παρουσιάστηκε αλλά περισσότερο ότι το ανέχθηκαν και το εφάρμοσαν με ευλάβεια τόσο εις βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων και του Λαού αλλά και εις βάρος των ίδιων των συμφερόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με στραγγαλιστικές περικοπές των εσόδων των ΟΤΑ και την επιβολή ενός ασφυκτικού πλαισίου λειτουργίας που ουσιαστικά οικειοθελώς έχουν μεταβληθεί σε εκτελεστικά όργανα του κράτους και των εντολών του διευθυντηρίου των Βρυξελλών.
Το 2010 στηρίξατε με τη συμμετοχή σας το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ για την Περιφέρεια Αττικής. Θα το πράξετε και ετούτη τη φορά αν σας ζητηθεί;
Είμαι από εκείνους που έχουν εμπεδώσει την υποχρέωση να συνεισφέρουν και να είναι παρόντες όσο είναι ζωντανοί στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που καταδυναστεύει τους ανθρώπους της εργασίας και οικειοποιείται τον παραγόμενο πλούτο των λαών.
Από τα κοινωνικά αυτά κυκλώματα των αργών που δεν δουλεύουν, πρέπει να φύγει η εξουσία και να περάσει στα χέρια εκείνων που δουλεύουν για να μπορέσει να ηρεμήσει ο πλανήτης.
Σ' αυτό το δύσκολο αγώνα το πνεύμα μπορεί να είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα έγινε ασθενής.
